ՈՒ՞ր է մեր այդքան գովելի IT ոլորտը, ո՞վ է ոլորտի մասին մտածում
Արհեստական բանականության հետ հարց ու պատասխանները մտորելու տեղիք են տալիս: Ալգորիթմներն սկսում են օգտագործել հայկական կենցաղային բառապաշարը, և գնալով տենդենցը խորանում է: Այդպես էլ կլինի, քանզի հայկական ինտերներտից, սոցցանցերից, մեսենջերներից ու հեռաոսազանգերից ստացված տեղեկատվության հիմնական մասը ցածր որակի խոսակցական բառապաշար է:
Նախկինում բանականությունը տպագիր գրքերի տեսքով էր, որպես ալգորիթմ և տարածող հանդես էին գալիս կրթական ու գիտական, պետական հաստատությունները, անհատ մտածողները: Այժմ իրավիճակը դառնում է փոքր պետությունների համար անվերահսկելի, աղետալի: Արհեստական բանականությունները կարող են ցանկացած ազգի ու պետության թելադրել իրենց հայեցակարգը:
Հաշվի առնելով մեր կրթական ու գիտական համակարգերի անմխիթար վիճակը՝ հարցը դառնում է ստրատեգիական նշանակության:
2024 թվականին աշխարհում ստեղծված բոլոր տեքստերի մոտ 70 տոկոսը կազմվել է AI-ի միջոցով: Վերջերս նկատում եմ «միապաղաղ» գրառումներ ու հոդվածներ՝ կազմված ԱԲ-ի միջոցով, նաև դատական փաստաթղթերում եմ նկատել ԱԲ-ից քոփի փեստը. սա անկասելի պրոցես է:
Ու՞ր է մեր այդքան գովելի IT ոլորտը, ո՞վ է ոլորտի մասին մտածում: 2018-ին հայկական «սիլիկոնյան հովտից» էին խոսում, այժմ կենցաղային լեզվակռիվ են տալիս:
2018-ի ու 2025-ի աշխարհների մեջ ահռելի տարբերություն կա, սակայն մենք 2018-ից ավելի հետ ենք գնացել և գնում:
Արա Արայան